Σκέψεις στη σκιά (που δεν σκιάζει).
Κι αν δεν σκιάζει, δεν πειράζει – ο φοίνικας σκίζει.
LA noir και μαύρα γυαλιά.
-Θα έρθεις μόνη σου, μου είπαν.
Θα φέρεις αυτά που σου ζητήσαμε. Σε ζελατίνα, εννοείται. Και μέσα σε δερμάτινη τσάντα- χαρτοφύλακα.
Θα μας συναντήσεις κάτω από τον φοίνικα. Τον τρίτο φοίνικα στην ευθεία, αφού περάσεις τον πρώτο φοίνικα δεξιά και αφού μετά στρίψεις αριστερά σε εκείνον που είχε κι έναν άλλον δίπλα αλλά τον έριξε ένα ούφο που έπεσε επάνω του. Κατάλαβες ποιον φοίνικα;
-Νομίζω.
-Και μην ειδοποιήσεις τους μπάτσους, αλλιώς … (γέλια)
– Εγώ…δεν…
Και πήγα. Τους πήγα αυτά που ζητήσανε, δυο παλιά κόμικς από τα σπάνια του Wolverine (και αυτό με το DMX cover) και ένα υπερ-σπάνιο WonderWoman που ούτε ξέρω πώς και το μυρίστηκαν.
Ανακύκλωση σκέφτηκα, για να δέσω και τους δαίμονες της ελεύθερης αγοράς.
Έτσι κι έγινε.
-Τι ώρα να πήγε;…Μα τι κοιτάω; Μήπως διψάω;
