Tί είναι αυτό που έχουν οι Calexico και κρατάνε το ενδιαφέρον στα ύψη; Και κάθε φορά που τους βλέπουμε είναι διαφορετικοί και γοητευτικοί και φανταστικοί;
Και έτσι και χτες με δυο live στο Gagarin (νωρίς και πιο αργά) μας έφεραν τις μουσικές τους special calexicά – με την αίσθηση του δρόμου και της περιπλάνησης, της φιέστας και της περισυλλογής, σερφαριστές κιθάρες και ανέμους south of the border γκρεμίζοντας με τέχνη, τείχη και τοίχους και εκείνα τα σχέδια των κακών.
Από την Αριζόνα ως την Αθήνα φίλοι μας.
Χωρίς τους γκεστ μουσικούς αυτή τη φορά, την μεγάλη κομπανία, ο πυρήνας μόνο, Joey Burns, John Convertino – ντραμς, κιθάρες– και Martin Wenk (τρομπέτες steel guitar και μπάσο) .
Τα ‘λεγε όλο το βράδυ ο Joey και ψέματα δε λέει. Νοιώθει να είναι εδώ σα να είναι σπίτι του και περπατώντας downtown, λέει, σα να μας είδε – έστω κάποιους από μάς – εκεί στο δρόμο. Γνωριζόμαστε ~ και δεν χανόμαστε.
Απλά, έτσι – αναρωτιόμαστε… τι έχουν οι Calexico; Το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Το κεντρί του σκορπιού; Το αλύχτισμα του κογιότ; την αντοχή του κάκτου; Τη νοστιμιά των φαχίτας;
Μουσικάρες έχουν οι άνθρωποι. Ψυχή έχουν! Και τα λάιβ τους δεν χάνονται (μιλάμε εκ πείρας).
Για φινάλε Misirlou και αγαπημένο Lost in Space!
