Παίρνεις φόρα για ξεκινήσεις το ανέκδοτο και κατά το σύνηθες “κόβεις” πρώτα γυρω φάτσες. Αν το έχετε ξανακούσει, πείτε το , λες. Το έχουν ξανακούσει. Και αυτό. Και το άλλο, μην μπαίνεις καν στον κόπο. Όλα τα έχουν ξανακούσει. Μεταξύ μας, δεν υπάρχει ανέκδοτο που να μη[...]

  Ωραία ιδέα το καλοκαίρι στην πόλη. «Ιδέα» όμως- να εξηγούμαστε, να μην παρασυρθεί  κανείς και το πάρει εντελώς στα σοβαρά. Καλοκαιρινή ραστώνη. Άλλη ωραία ιδέα κι αυτή, καταπληκτική. Την σκεφτόμουν προχτές που είχα πάει στην Τράπεζα να πληρώσω κάρτες (άλλη καταπληκτική ιδέ[...]

Είχε σταματήσει η οικογένεια με τα αλάρμ στο αμάξι και διάλεγε έλατο. Δεν διαλέγεις έλατο στο άψε-σβησε, θέλεις ώρα. Να μην είναι μικρό, αλλά να χωράει και στο σαλόνι, και άντε “πόσο κρατάει και δε χαλάει” και άντε ” να δουμε πως μυρίζει” -ουρά από πίσω τα[...]

Είναι πλέον σίγουρο, μην το ψάχνεις άλλο- στραβός είναι ο γιαλός. Φαίνεται πια το πράγμα. Και εκείνο το “στραβά αρμενίζουμε” είναι μια φυτεμένη επινόηση, ένας σπόρος αμφιβολίας και κάθε άλλο παρά τυχαία βρέθηκε εκεί σαν το στοιχείο που ακουμπάει διακριτικά ο συγγραφέα[...]

Ένα πράγμα είχα να θυμηθώ, το ξέχασα. Κρίμα γιατί ήταν της νέας σειράς με άρωμα πορτοκάλι και έξτρα προστασία για τον καυτό ήλιο του μεσημεριού. Αλλά απο αντηλιακά βρωμάει ο τόπος, κανένα πρόβλημα. Ούτε για τη μυρωδιά – πορτοκάλι, που την σκεπάζει η μυρωδιά- καλοκαίρι, αυτή[...]

“Τί είναι αυτό, καινούργιο;” ρωτάει εκείνη καθώς ξεφυλλίζει ευτραφές περιοδικό με έξτρα ένθετο για όλα τα μαγιό της αγοράς και εικοσι δύο συμβουλές για να τον ξετρελλάνεις.” Ναι, με δείκτη προστασίας 28, 6 για μαύρισμα βαθύ και διαρκείας και έχει και σειρά ̶[...]

Εντάξει λοιπόν. Το πήραν.Με γεια΄τους , με χαρά τους στον Πειραιά τους. Να το χαίρονται. Να το ποτίζουν, να το ταίζουν και να ηρεμήσουν. Φτάσαμε και εμείς εκεί και γυρίσαμε πίσω. Σαν να ξεχάσαμε το θερμοσιφωνα ανοιχτό και τα κλειδιά στην πόρτα και να επιστρέψαμε να τα πάρουμε και[...]

Koίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά – σκέφτηκα να κοιτάξω κάτω από το τραπέζι μήπως και είχε πέσει και δεν το πρόσεξα. Το λάιφστάιλ  πουθενά. Άφαντο. Εδώ ήταν- όλοι το είχαμε δει, έτσι; Αλλά εδώ που τα λέμε, καιρό είχε να φανεί. Χάθηκε και όποιος το βρει ας το κρατήσει, ίσως κάποτε α[...]

“Εχεις δεκα δευτερόλεπτα να απαντήσεις. Ποιά ηταν η τελευταία δήλωση του Θέμου; ” με ρωτάει με βλέμμα σαδιστή καθηγητή λίγο πριν πάρει τις κόλλες από τους μαθητές. Του λέω.” Όχι αυτή, υπάρχει και άλλη”, συνεχίζει. Σκέφτομαι, αλλά δεν μου’ ρχετε καμμί[...]

Λοιπόν φέτος το έχω αποφασίσει . Το σκέφτηκα, το μέτρησα, το υπολόγισα σε βάθος χρόνου. Ο Αγιος Βασίλης να μην φέρει τίποτε, αλλά αν μπορεί να πάρει κάτι. Τις πιστωτικές κάρτες -θα τον παρακαλούσα πάρα πολύ- να πάρει μαζί του φεύγοντας- θα το εκλάβω σαν δώρο αυτό, εν ανάγκη θα τι[...]

Ακόμη και η καταστροφή έχει τα καλά της. Ας πούμε μπορείς να βγάλεις μια ωραία φωτογραφία με φόντο το γιγάντιο κύμα ή με το μεταλλαγμένο καλαμάρι παρέα, με τον πλανήτη φλαμπέ και τις ατέλειωτες γκρίζες καπνισμένες εκτάσεις στο βάθος. Να έχεις να λες και αν όχι εσύ, να έχουν οι επ[...]

Ο Ντέιβιντ Λιντς είναι ο σκηνοθέτης που μπορεί να κάνει το ασυνάρτητο να δείχνει τόσα ασυνάρτητα γοητευτικό, που ξεχνάς πόσο ασυνάρτητο ήταν στην αρχή – εκτός και αν δεν θέλεις καθόλου να ασχοληθείς με το ζήτημα . Ο Ντέιβιντ Λιντς αγαπάει πολυ τον καφέ. Τόσο αγαπάει τον καφ[...]

Η συναυλία από τα i-pods στις πλατείες, τις στάσεις και τα σχεδόν άδεια τρένα καλά κρατεί. Μια μεθυσμένη παρέα τραγουδάει αλλοπρόσαλλα, ένα συγκρότημα τσακώνεται στο στούντιο αν θα πρέπει, ή όχι, να κρατήσει τόσο μακρύ το σόλο της κιθάρας και πέντε κρεμασμένα στο μπαλκόνι CD αστρ[...]