‘Εχει σημασία κάθε φορά να το έχεις στο μυαλό σου: Ένα φεστιβάλ είναι πολύ περισσότερα από τα ονόματα που παίζουν, είναι πιο πολύ από το line up του. Όχι πως δεν έχει σημασία[...]
Αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι εκείνη την ώρα η τελευταία τραγανή ράχη της πίτσας αποχαιρετούσε το πιάτο μου και περνάω στο delivery που μόλις έφτασε – σε κουτί πίτσας, το soundtra[...]
Τελειώνω την δεύτερη σεζόν του Hip Hop Evolution και έχω ήδη δει να περνάνε θηρία. Να βάζουν τις πινελιές τους, τα έντονα χρώματα και τις αποχρώσεις στο πιο συναρπαστικό και ζων[...]
To Ακίνητο Ποτάμι του Άγγελου Φραντζή αποδείχτηκε και ανίκητο ποτάμι και πήρε το Βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης – το 59ο[...]
Όλα συνδέονται. Το ένα με το άλλο και με το παράλλο, όπως στο Six Degrees of Kevin Bacon ή με κάποιον άλλο τρόπο που η παρουσία του Kevin Bacon δεν είναι απαραίτητη αλλά προαιρετικ[...]
Μια τεράστια σφολιάτα έχει τυλίξει τη Θεσσαλονίκη, Νταλί απ’ την Πάνω Πόλη, ανάμεσα στα φύλλα της τρέχει παχιά, αφράτη κρέμα και στην κορφή – τι άλλο;- κανέλα. Thessaloniki I[...]
Μόνο καλά λόγια για την ταινία First Man. Το όνομα του Neil Armstrong ίσως το πρώτο ξένο όνομα που έμαθα στη ζωή μου, ή μπορεί το δεύτερο ή το τρίτο μετά απ’ αυτά του Ζορό και του [...]
Είδα το A Star is Born στα καινούργια σινεμά της Γλυφάδας, τα Town Cinemas και ήταν κάπως συγκινητικό γιατί τα παλιά σινεμά εκεί, τα Cinepolis ήταν σχεδόν το σπίτι μας – πόσε[...]
Το μεγάλο συν του The Sinner είναι ο Bill Pullman. O Bill Pullman έχει πάντα μαζί του αρκετή από εκείνη τη σκόνη και τα σκούρα πράσινα χρώματα της Χαμένης Λεωφόρου. Κάπου εκεί έξω [...]
Και ιδού το πόστερ – και το πόστερ κινείται – γιατί όλα κινούνται και αν δεν κινούνται και μένουν ασάλευτα, αγάλματα ε, κάποια στιγμή θα έρθει που και αυτά θα κινηθούν.[...]
Δεκαετία 70 , εποχή δικτατορίας στην Αργεντινή, σκηνικό και ατμόσφαιρα, κοντινά πλάνα σε λεπτομέρειες, μυστήριο, μυστικά και κανείς δεν είναι αθώος. Σε μια μικρή πόλη ένας γνωστός [...]
Those were the days, έλεγαν λοιπόν εκείνοι που τις έζησαν/those were the days of the excess and disco music και το Studio 54 ήταν αυτό που ήταν, the place to be από το 1977 ως το [...]
Έκαναν πολύ ωραία πρεμιέρα οι φετινές Νύχτες Πρεμιέρας. Εντάξει – η ταινία ερχόταν με βραβείο σκηνοθεσίας από τις Κάννες και με τα διακριτικά ποιότητας ‘πολωνικό σινεμά’[...]
Η μαμά παρακολουθεί από το παράθυρο, η μαμά φροντίζει για σένα, η μαμά θα μείνει σπίτι, είναι καλύτερα να μείνεις και εσύ, θα σε κάνει καλά, η μαμά θα φέρει το φάρμακο, έτσι θα είν[...]
Στον Bryan Ferry χτες. Πάντα εκλεκτός και ωραίος, αυτή τη φορά στο Ηρώδειο, γεμάτο – εντυπώσεις όλες εδώ: O Bryan Ferry στον αφρό. Αξία. Να’ ναι καλά ο άνθρωπος να συνε[...]
Είναι αυτή η ταινία εκεί έξω του Ken Loach με τον Eric Cantona. Eric Cantona, Ken Loach, Manchester United – φυσικά την είδα. Την είδα στο καινούργιο Arian στην Γλυφάδα, που [...]
Πράγματα που συναντάω μέσα στη θάλασσα όταν κοιτάω το βυθό κολυμπώντας, εκτός από ψάρια, αστερίες, κοχύλια, φυτά της θάλασσας: κοκαλάκια για τα μαλλιά, βραχιολάκια, γυαλιά, μπουκάλ[...]
Ακολουθεί σινεφιλικό post: Tα Village Cinemas βραβεύτηκαν, θα το έχετε μάθει, γιατί βραβεύτηκαν με σημαντική διάκριση-Best Cinema Refurbishment of the year της I.C.T.A (διεθνής φορ[...]
Αυτό στο υπογράφω. Πως όσοι βρέθηκαν στην Πλατεία Νερού/που πιο…Νερού δεν έχει/εκείνο το Σάββατο (23 Ιουνίου) δεν πρόκειται να ξεχάσουν τη συναυλία. Γιατί ο Nick Cave ήταν ακ[...]
Καθώς λοιπόν αποχαιρετούσαμε χτες την Βραζιλία από το Μουντιάλ _με πίκρα, ναι με πίκρα_ θυμήθηκα εκείνο που δεν είπαμε, για το βραζιλιάνικο βράδυ που οι Seleção έδιναν τον πρώτο τ[...]
To blender πήγε στο Ηρώδειο – και ήταν εκεί την πρώτη μέρα, όχι εκείνη που βγήκε ο Sting με την σκούπα να σκουπίσει τα νερά της βροχής από την σκηνή, ήταν την προηγούμ[...]
Αυτό, το να βλέπεις τον John Cale μπροστά σου να δρασκελίζει τραγούδια και άλμπουμ, να στέλνει ηλεκτρισμένα κύματα συγκίνησης, να περνάει από οθόνες και πλήκτρα σε ηλεκτρικές χορδέ[...]
Eίναι επίσημο και μπορεί να ανακοινωθεί, αφού είδα και το τελευταίο επεισόδιο του δεύτερου κύκλου (αν και δεν χρειαζόταν να περιμένω να δω το τελευταίο επεισόδιο για να ανακοινώσω [...]
Είναι γνωστό και το ξέρουν οι φίλοι, ότι το Blender στο Surf Art Festival πάντα βρέχει τα πόδια του και σκορπίζει surf vibes και μουσική *surf και άλλη _ να, δείτε: ΕΔΩ και ΕΔΩ κα[...]
24 ώρες ηλεκτρονικής χορευτικής μουσικής σε τρεις σκηνές, σε ωραίο σκηνικό και video walls σε διαρκείς εναλλαγές, μέσα στο μοναδικό βιομηχανικό τοπίο του 260 της οδού Πειραιώς, του[...]
Η Πλατεία Νερού είναι θαύμα. Φυσάει κιόλας. Όχι πολύ, όσο πρέπει. Ο ήλιος πάει να δύσει και κινηματογραφικές μουσικές σε υποδέχονται ήδη πριν στρίψεις για να βλέπεις τη σκηνή. Η Ki[...]
Τι είδα? Είδα, είδα! Μια από τις πιο ωραίες παραστάσεις. Αεικίνητη, φευγάτη, μεστή, με ρυθμό και ανατροπές, με τρέλα και συμβολισμούς, με εμβόλιμες σκηνές και περιπέτεια με [...]
Είναι σφάλμα και δεν έχεις δίκιο να λες ότι οι Calexico είναι μια tex-mex μπάντα, γιατί, ναι μπορεί να είναι _όταν το θέλουν και είναι γοητευτικοί όσο οι άνεμοι της Αριζόνα_ αλλά δ[...]
Πολύ γρήγορα το The Rain του Netflix μου έφερε φλασιές από το Lost και το The Road το φοβερό εκείνο μυθιστόρημα του Cormac McCarthy που έγινε αρκετά καλή ταινία, από τον John Hillc[...]